Follow me:

    De tuin – 2016 tot eind 2019

    In het vroege voorjaar van 2016 begon onze zoektocht naar een nieuwe woning. Met oog op de toekomst was het tijd om het kleine, mooie appartement in het centrum van Utrecht in te ruilen voor iets buiten de stad, met tuin. En die tuin, die was belangrijk. Waarom weet ik eigenlijk niet precies, maar we besloten beide dat het hebben van veel grond een vereiste was in onze zoektocht. Ondanks het feit dat we beide totaal geen groene vingers hadden, gaf het idee van het hebben van een tuin ons zoveel blijdschap dat dat onderdeel van het huis goed moest zitten.

    Veel huizen passeerden de revue, maar dit huis bleef hangen. Het werd even uit de verkoop gehaald door de oude eigenaren, die toch niet zeker wisten of ze het wel van de hand wilden doen. Maar uiteindelijk en gelukkig hakten zij de knoop toch door. In mei 2016 tekenden we het koopcontract en bezaten we in een keer zo’n 600m2 grond. Laat ik jullie meenemen naar het begin der beginne…

    Dit is een van de foto’s van Funda. Helemaal niks mis met de tuin zo op het eerste oog, maar ook niet helemaal onze smaak. Er was relatief veel bestrating en bovendien een gigantisch duivenhok wat je hier op bovenstaande foto net niet kan zien. Die moest als eerste weg, aangezien het houden van duiven nou niet bepaald onze hobby is. Dat was opzich makkelijk geregeld na een oproep op marktplaats voor het gratis af te halen van het grote huis/hok. Men moest het wel even zelf uit elkaar halen, maar blijkbaar is dat wat mensen willen en was het binnen enkele dagen afgebroken en opgehaald. We kregen er een flinke ruimte voor een border bij. Met amper tuinervaring in de vingers was het dat eerste jaar vooral veel onderhoud plegen aan de huidige tuin. Er waren wat kleine perkjes met jonge planten, een rij oude coniferen die in ronde bollen waren gesnoeid, een vijver inclusief vissen en dus vooral veel steen én gras. De hele tuin an sich was niet persée onze smaak: het was wat truttig en de plantjes waren eigenlijk allemaal erg jong, er stond weinig in de tuin wat al een flinke leeftijd had bereikt. Jammer, want op dat moment was het huis ongeveer 25 jaar oud. Daar hadden heel wat mooie bomen kunnen staan!.

    2016 Werd grotendeels in beslag genomen met het verbouwen van het huis. We deden dan ook best veel zelf en op wat onderhoud in de tuin na, maakten we daar geen grote veranderingen. Ook omdat we niet wisten wat we nou eigenlijk wilden en bovendien waren we echt onervaren in de tuin. Ik geloof niet dat we ook maar iets van mest, kalk of andere vorm van bodemverbetering/voeding hebben gestrooid in dat eerste jaar. Een wonder dat de planten het toch overleefden. In 2017 begonnen de eerste dingen ons wat tegen te staan: aan de achterkant van de tuin was een slechte, oude schutting met daarboven een constructie van kippengaas en jarenlange vorming van klimop (hedera). Die klimop was inmiddels uitgegroeid tot een soort van gigantische dikke boomstammen die de hele kippengaas constructie deed wankelen. De schutting was ook dermate slecht dat we besloten hadden dat dát in ieder geval veranderd moest worden. Maarja: hoe?

    Ook 2018 was niet echt ons tuinjaar. We kabbelden nog wat voort maar hadden het druk met andere zaken: we trouwden, kregen onze dochter Elise en hadden een heerlijke maar vooral drukke zomer met een klein babytje tegen ons aangeplakt. Wel begonnen we met het maken van plannen en ons oriënteren. Via de moeder van mijn man kwamen we uit bij Anneke van Hooglands Groen. Zij had al veel betekend in de tuin bij mijn schoonmoeder en had ervaring met welke planten het goed zouden doen op de arme zandgrond welke wij in de tuin hebben. We besloten dan ook dat zij het ontwerp voor onze nieuwe tuin ging maken. We hadden enkele eisen: de vijver moest weg (want: niet ons ding en bovendien gevaarlijk met kinderen), er moesten leibomen komen in plaats van de lelijke klimop muur aan de achterkant, we wilden meer border/gras maar wel de ronde vormen enigszins bewaren die er in de tuin op dat moment waren. Bovendien leek ons een vlonder terras wel wat, met daar overheen een pergola begroeid met blauwe regen. Toen het ontwerp eind 2018 klaar was gingen we op zoek naar een hovenier die de klus kon uitvoeren. En zo kwamen we uit bij onze huidige hovenier en begon eind 2018 de grote tuinrenovatie.

    De eerste stap was vooral slopen. De schutting werd afgebroken, de bolacacia’s voor het huis werden deels verwijderd en deels verplaatst, de vijver ging weg en twee van de achterste coniferen moesten eruit. Zoals je kan zien hadden we na het weghalen van de klimop muur toch best wel inkijk van onze achterburen. Dus werd de eerste stap in de wederopbouw het plaatsen van de beuk leibomen. Naast het feit dat wij de beuk erg mooi vinden en deze het goed doet hier in de buurt, houdt hij in de winter ook nog erg lang zijn -bruine- bladeren vast wat ervoor zorgt dat in die periode van het jaar de inkijk ook wordt verminderd. Daarna werd er opnieuw bestraat: we kozen voor gebakken waaltjes, grote grijze stapstenen en daarnaast een terras en stapstenen van grote, grijzige natuurstenen. Het grasveld werd in een ronde vorm gelegd en de borders kregen opnieuw vorm.

    Anneke zorgde ook voor ons beplantingsplan: erg handig aangezien we zelf vrij weinig afweten welke planten het waar goed doen en wat mooie combinaties zijn. We besloten, om de kosten te drukken, de ruim 800 planten zelf in te graven. Dit deden wij in de late winter van 2018. Gelukkig bleef echte vrieskou ons bespaard na het aanplanten en is eigenlijk elke plant goed opgekomen. Daarnaast kozen we voor een oude peer in ons grasveld, een appelboom voor achterin, een krentenboompje en via marktplaats kochten we een vijgenboom die rechts bij het vlonder terras werd geplaatst. Iets later in het voorjaar kwam daar nog een pruimenboom en een appelboom bij. De voortuin lieten we overigens ook meteen aanpassen, maar het beplantingsplan daarvan deed ik zelf (later hierover meer).

    Aan de linkerzijde hebben we ruimte open gelaten omdat we een wens hebben voor een speelhuisje voor Elise. Ook is de rij met coniferen verder niet helemaal onze zin, maar als we dat zouden weghalen was er meteen wel erg veel inkijk en komt dat project dus op de iets langere termijn te staan. De zomer van 2019 is erg gaaf. We leren heel veel over onze tuin, maken een speciale tuinkalender met wat we voor taken moeten doen in welke periode van het jaar en proberen alles zo goed en kwaad als het kan bij te houden met een inmiddels jonge dreumes aan onze zijde. De tuin is heerlijk: hij is compleet afgesloten en dus veilig voor onze kleine Elise. Precies wat we wilden. We genieten dan ook volop van de zomer en dankzij het beregening systeem wat we ook hebben laten aanleggen komen de jonge planten de hete, droge zomer goed door. We besteden wel flink wat uren per week aan het weghalen van onkruid. Door het vernieuwen van de tuin en het verbeteren van de grond vind ook onkruid de weg tussen onze nieuwe planten. Het is soms ook nog wel lastig, zeker in het begin, om uit te vogelen wat precies onkruid is en wat onze vaste planten zijn. Maar al doende leert men en we halen er veel plezier uit.

    Eind 2019 begon het toch weer te kriebelen: we waren nog niet volledig tevreden over de tuin. Met name de bolvormige coniferen waren ons een doorn in het oog: deze moesten dan ook weg en besloten we te vervangen voor een Magnolia (Soulangeana, roze bloeiend), een Walnotenboom (Juglans Regia), nog een extra krentenboom (Amelanchier) en bovendien besloten we dat de twee overgebleven bolacacia’s plaats moesten maken voor twee sierappels (Malus Red Sentinel). Het speelhuisje van Elise werd geplaatst en bovendien bleek er, door de verwijdering van de coniferen, nog ruimte genoeg voor een klein rond grasveld met een schommelconstructie.

    Heel benieuwd hoe het aankomend tuinjaar zal zijn! Ik heb inmiddels twee boeken gekocht van Piet Oudolf, mezelf hard ingelezen over het maken van beplantingsplannen en pinterest afgezocht naar mooie combinaties. De ruimte die er nu tussen de bomen open is gekomen ga ik zelf beplanten en ik ben erg benieuwd hoe het aankomende zomer zal zijn. Je ziet op bovenstaande foto’s ook de nieuwe constructie van douglashout voor onze schommels. Hier overheen wil ik een druif laten groeien en daaronder komt een rond grasveld. Ons allerlaatste project zal een klein tuinhuisje zijn: we hebben op dit moment aan de garage vast een overkapping zitten waar we onze meubelen in de winter onder plaatsen. Dit zal veranderd worden in een klein tuinhuisje met veel ramen en dus lichtinval: perfect om ook wat planten in op te kweken. Ik houd jullie op de hoogte!

  • Welkom!

    Het is even wennen: na vier jaar weer eens een blogpost online zetten. Van 2010 tot en met 2016 heb…

    Persoonlijk
    / 5 januari 2020